ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ

Κοιτάμε ο καθένας τον ίδιο κόσμο χωριστά γράφουμε γράμματα στον αποχωρισμό για να γεμίσει.

Ποιός θα σηκώσει τούτη τη θλίψη που με τυλίγει; στις μακρινές αστραπές θα φαίνονται οι ρυτίδες του μετώπου και το βλέμμα θα φθάνει στον ορίζοντα και ως τον ουρανό.

Τούτο το λιόγερμα θρηνώ για το ταξίδι που τέλεψε.

Οι ελπίδες μου νεκρές.

Ποιός άραγε θα κουβαλήσει την απόφαση του χωρισμού; ποιό κύμα θα ανασάνει την ανάσα σου για να την ταξιδέψει στη θάλασσα που φέρνει σ'άλλη θάλασσα και στη βουνοσειρά;

ποιά λαγκαδιά που σ'είδε να διαβαίνεις, ποιός άνεμος που πέρασε σιμά σου θα λησμονήσουν το πέρασμα σου;

Κοιτώ τη χρυσαφιά θάλασσα τούτο το λιόγερμα προσμένοντας τη σκοτεινή νύχτα που ζυγώνει ώσπου το άστρο της αυγής ν'ανατείλει και γω ακόμα θα θρηνώ.