ΗΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΓΛΑΥΚΗΣ ΘΥΜΗΣΗΣ ( ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ)

 (Προσανατολισμοί)

κολάζ (Ελύτης)

Ελαιώνες κι αμπέλια μακριά ώς τη θάλασσα
Κόκκινες ψαρόβαρκες πιο μακριά ώς τη θύμηση
Έλυτρα χρυσά του Αυγούστου στο μεσημεριάτικο ύπνο
Με φύκια η όστρακα. Κι εκείνο το σκάφος
Φρεσκοβγαλμένο, πράσινο, που διαβάζει ακόμη στην ειρήνη
του κόλπου των νερών Έ χ ε ι ο Θ ε ό ς


Περάσανε τα χρόνια φύλλα η βότσαλα

Θυμάμαι τα παιδόπουλα, τους ναύτες που έφευγαν

Βάφοντας τα πανιά σαν την καρδιά τους
Τραγουδούσαν τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα
Κι είχαν ζωγραφιστούς βορριάδες μες στα στήθια

κολάζ (Ελύτης)

Τί γύρευα όταν έφτασες βαμμένη απ' την ανατολή του ήλιου

Με την ηλικία της θάλασσας στα μάτια
Και με την υγεία του ήλιου στο κορμί - τί γύρευα
Βαθιά στις θαλασσοσπηλιές μές στα ευρύχωρα όνειρα
Όπου άφριζε τα αισθήματά του ο άνεμος
Άγνωστος και γλαυκός, χαράζοντας στα στήθια μου το
πελαγίσιο του έμβλημα
Με την άμμο στα δάχτυλα έκλεινα τα δάχτυλα
Με την άμμο στα μάτια έσφιγγα τα δάχτυλα
Ήτανε η οδύνη -

Θυμάμαι ήταν Απρίλης όταν ένιωσα πρώτη φορά το
ανθρώπινο βάρος σου
Το ανθρώπινο σώμα σου πηλό και αμαρτία
Όπως την πρώτη μέρα μας στη γη
Γιόρταζαν τις αμαρυλλίδες - Μα θυμάμαι πόνεσες
Ήτανε μια βαθιά δαγκωματιά στα χείλια
Μια βαθιά νυχιά στο δέρμα κατά κει που χαράζεται
παντοτινά του ο χρόνος

Σ' άφησα τότες,

Καί μιά βουερή πνοή σήκωσε τ΄άσπρα σπίτια

Τ' άσπρα αισθήματα φρεσκοπλυμένα επάνω

Στον ουρανό που φώτιζε μ' ένα μειδίαμα

Τώρα θά 'χω σιμά μου ένα λαγήνι αθάνατο νερό

Θά 'χω ένα σχήμα λευτεριάς ανέμου που κλονίζει

Κι εκείνα τα χέρια σου όπου θα τυραννιέται ο Έρωτας

Κι εκείνο το κοχύλι σου όπου θ' αντηχεί το Αιγαίο.



............................................

Το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού, τιμά τη μνήμη και το έργο του απαράμιλλου ποιητή...

κηρύσσοντας το 2011 «Έτος Ελύτη» με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή του.
Μια σειρά από εκδηλώσεις αρχίζουν έως τα γενέθλιά του στις 2/11, με αποκορύφωμα το Διεθνές Συνέδριο με θέμα «Οδυσσέας Ελύτης: Ο εικοστός αιώνας στην ποίηση του Ελύτη» στις 21/10 και 1/11/2011. Στο συνέδριο που οργανώνει το Μέγαρο Μουσικής σε συνεργασία με τη σύντροφό του Ιουλίτα Ηλιοπούλου, θα συμμετάσχουν προσωπικότητες του πνεύματος και της τέχνης, από την Ελλάδα και το διεθνή χώρο.

TANIMANIDIS PANAGIOTIS (2002-2010 Μηδέν άγαν! Μηδέν φάγαν?)

25 Οκτωβρίου - 26 Νοεμβρίου

                    

                                             Όλα τα έργα είναι μικτής τεχνικής
                                    με βασικά υλικά τα μέταλλα και το μάρμαρο

Μια πολύ ιδιαίτερη και εντυπωσιακή έκθεση γεμάτη συμβολισμούς.

Οι εικόνες με τα κρυφά η τα φανερά του υπονοούμενα, κινούνται μεταμορφώνονται, αλλάζουν.

Ο Παναγιώτης Τανιμανίδης δημιουργεί απο το 1986 περίπου.

Η εικαστική του γλώσσα είναι αναμφισβήτητα απόλυτα προσωπική. Δοκιμάζοντας διαρκώς τα όριά του (μέχρι σημείου φυσικής καταπόνισης), το έργο του μας αποκαλύπτει μια ερευνητική προδιάθεση διαλεκτικής σχέσης ανάμεσα στην επιστημονική έρευνα και την εικαστική δημιουργία, στον "εμπειρισμό" και το ονειροπόλημα, στο μένος και τη λογική. (Δρ. Σάνια Παπά, Ιστορικός Τέχνης - Καθηγήτρια της Σχολής Καλών Τεχνών του Α.Π.Θ.)

Επιτέλους άς ξυπνήσουμε

Γερμανία. Σε μία πρωτοφανή σε μέγεθος διαμαρτυρία ενάντια
στη μεταφορά πυρηνικών αποβλήτων,
 ακτιβιστές της Greenpeace εμποδίζουν
 τη διέλευση του πιο ραδιενεργού τρένου στην ιστορία!

Θερμογραφίες που δείχνουν τη θερμότητα που εκπέμπεται
 από τα πυρηνικά απόβλητα που βρίσκονται στα βαγόνια του τρένου.









Δείτε περισσότερες λεπτομέρειες
http://www.greenpeace.org/greece/news/trainstopping

Ένα ταξίδι...

Να ταξιδεύεις ακούγοντας τη μουσική που σου αρέσει και να απολαμβάνεις την ομορφιά της φύσης είναι ότι καλύτερο ...

μπορώ να πω ότι πιό πολύ μου αρέσει η διαδρομή από τον προορισμό...



Ναύπλιο



αυτή τη φορά όμως ο προορισμός ήταν καλύτερος... 

Το Ναύπλιο είναι μια απο τις λίγες πόλεις της Ελλάδας όπου θα μπορούσα να μείνω μόνιμα.

Πρίν δυο χρόνια ήταν η πρώτη φορά που το επισκέφτηκα...δεν το χόρταινα...εκείνα τα σοκάκια τα έμαθα απ'έξω....

Ναύπλιο

Πρωί - πρωί ο γατούλης μ'άφησε  να τον φωτογραφίσω ...ήταν πολύ φιλικός και όμορφος!

Τα ζώα έχουν κάτι ιδιαίτερο και καταλαβαίνουν ποιός τα αγαπά ....αν τα μιλήσεις σ'ακούν....

Τόση ομορφιά ....κατάφερα να την φυλακίσω άραγε?

Ναύπλιο

ΦΕΓΓΑΡΟΣΤΡΑΤΑ

Η φεγγαρόστρατα από τη χθεσινή πανσέληνο στην Άθυτο Χαλκιδικής...
Τελευταίες ημέρες και αυτού του καλοκαιριού..πόσο γρήγορα πέρασε..δεν το κατάλαβα..
Όσο κι 'αν λέμε ότι πρέπει να χαιρόμαστε τις στιγμές δυστυχώς δεν τα καταφέρνουμε..εγώ τουλάχιστον το έχω πει τόσες φορές αλλά η καθημερινότητα είναι τόσο σκληρή ..και δεν σ 'αφήνει περιθώρια...ήθελα τόσο πολύ να απολαύσω το φεγγάρι...δεν τα κατάφερα όμως.

ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

Περιπλανήσεις (Τάσος Λειβαδίτης)

Κύριε, αμάρτησα ενώπιον σου: ονειρεύτηκα πολύ. Έτσι ξέχασα να ζήσω.
Μόνο καμιά φορά μ' ένα μυστικό που το 'χα μάθει από παιδί ξαναγύριζα στον αληθινό κόσμο
αλλά εκεί κανείς δε με γνώριζε. Σαν τους θαυματοποιούς που όλη τη μέρα χαρίζουν τ' όνειρο στα παιδιά
και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους πιο φτωχοί κι απ’ τους αγγέλους —
ο άλλος αδελφός μου πέθανε στο γηροκομείο κι όταν πήγαινα να τον δω, μου ζητούσε λίγα χρήματα τόσο παρακλητικά
που ο θάλαμος ευωδίαζε Χριστούγεννα. Και συχνά διέσχιζα έναν επικίνδυνο δρόμο για να προλάβω ένα φάντασμα
ή τις νύχτες έψαχνα απεγνωσμένα μέσα στο παρελθόν μήπως και βρω μια λεπτομέρεια
που να με δικαιώνει. Άλλα εκείνο που μ' έκανε ν' απορώ είναι που υστέρα από μια ολόκληρη εξέγερση εγώ είχα ακόμα το κεφάλι πάνω στους ώμους μου.
Κι ίσως αυτό να 'γινε γιατί πάντα ένας κήπος απλωνόταν γύρω μου
χωρίς κανείς να τον βλέπει.
Και κάθε φορά που ξυπνάω δυσκολεύομαι να ξαναβρώ την ηλικία μου

ανεμίζει στο παράθυρο η κουρτίνα σα ν' αποχαιρετάει κάποιον που μόλις έφυγε —
ώ νεότητα!
Συνήθως κάθομαι στη σάλα κοιτάζοντας τον τοίχο «Όμως αν το
δεις, θα χαθείς», μου 'λεγε η μητέρα κι έκλαιγε «κι όμως, μητέρα — μόνο αν χαθώ θα το δω», και τότε ένιωθα πως
είχα έρθει από πολύ μακριά και πήγαινα ακόμα μακρύτερα κι ο αέρας μύριζε απαλά σα να 'χαμε συγχωρεθεί για όλα ή άλλοτε περπατώντας τη νύχτα ολομόναχος άκουσα ένα πιάνο να
παίζει κι οι θλιμμένες νότες του ήταν σα να 'ρχονταν. απ’ το βάθος ενός
ονείρου
ή μιας άλλης ζωής που πήγαινα; τι γύρευα; Θα ξαναγυρίσουμε ποτέ;
Άλλα τι σημασία έχει; αφού μόνο το ανεξήγητο είναι που δίνει κάποτε στα λόγια μας τη μαγεία ενός χαμένου δειλινού, ώρες νοσταλγίας, που μας κάνετε να ζήσουμε τρεις ζωές σ' ένα μοναχικό απόγευμα και συχνά στο διάδρομο συνάντησα πρόσωπα άγνωστα όπως όταν
έχεις χάσει το δρόμο
ή μας συμβαίνουν γεγονότα που μας φαίνονται τόσο γνώριμα, πότε τα ξαναζήσαμε; που;
Ίσως γι' αυτό κλαίω σε ώρες ακατάλληλες.
Ώ ανεκπλήρωτο, που ακόμα. κι όταν όλα μας εγκαταλείπουν εσύ αφήνεις έξω από την πόρτα μας
ένα μικρό γιασεμί.

Απέραντη σιωπή

Να μη διαβάζω τίποτα, να μη σκέπτομαι τίποτα ,
να μην κοιμάμαι,
Να νιώθω τη ζωή να κυλά μέσα μου όπως ένα
ποτάμι στην κοίτη του,
Εκεί κάτω, έξω, μια απέραντη σιωπή
Σαν ένας θεός που κοιμάται.

Από τη συλλογή του
FERNANDO PESSOA
(Πίσω απο τις μάσκες)

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Το καλοκαίρι στην ώρα του πάλι και φέτος μας κτύπησε την πόρτα μ' αυτό το καταπληκτικό φώς του που θέλοντας και μη αλλάζει τη διάθεσή μας!!!
Μια μικρή ανάπαυλα από τα προβλήματα της καθημερινότητας όλοι μας την έχουμε ανάγκη।
Έρχονται δύσκολα χρόνια και πρέπει να έχουμε δυνάμεις....
Καλό καλοκαίρι σε όλους!!

Έκθεση Ζωγραφικής του Γιούρι Ζάντνικαρ

ΓΙΟΥΡΙ ΖΑΝΤΝΙΚΑΡ
Γεννήθηκε στην Λιουμπλιάνα, Σλοβενία, το 1968, όπου τελείωσε ακαδημαικές και μεταπτυχιακές σπουδές ζωγραφικής στη σχολή καλών τεχνών Λιουμπλιάνας.
Έλαβε μέρος στη πρώτη τριενάλε σύγχρονης σλοβενικής τέχνης το 1994. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στη μπιενάλε νέων της Μεσογείου στη Λισσαβόνα.
Ατομικά εκθέτει τακτικά στη Σλοβενία (γκαλερί SKUC, Equrna...). Στην Ελλάδα έδειξε την δουλειά του στην Θεσσαλονίκη, το 1997 στο Γαλλικό ινστιτούτο (λινοτυπίες) και το 2003 στην γκαλερί Ζεύξις (οξυγραφίες).
Το 1993 και 1999 βραβεύτηκε απο το σύλλογο καλλιτεχνών Σλοβενίας στις αντίστοιχες ομαδικές εκθέσεις του συλλόγου.
Τη χρονιά 1994-95 εργάστηκε σαν βοηθός καθηγητής σχεδίου στη σχολή καλών τεχνών (ALU) στην Λιουμπλιάνα.
Από το 1997 ζει στην Ελλάδα, στην Χαλκιδική, όπου και συμμετείχε σε ομαδική έκθεση στα πλαίσια των τοπικών εκδηλώσεων "Κασσανδρώμενα 2006" και συγχρόνως παραδίδει μαθήματα ζωγραφικής και χαρακτικής στα αντίστοιχα τμήματα του Πολιτιστικού Συλλόγου "Η Κασσάνδρα".

Περιμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και ανυπομονησία να δω την καινούργια δουλειά του Γιούρι καθώς είχα την τύχη να τον γνωρίσω και να τον έχω δάσκαλο για κάποια χρόνια.
Αγαπάει πολύ την ζωγραφική και έχει έναν δικό του ξεχωριστό τρόπο να μεταδίδει τις γνώσεις του στους μαθητές του.
Του εύχομαι καλή επιτυχία !!!