ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΣΤΑ ΧΙΟΝΙΑ

ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Χιονοδρομικό κέντρο Σελίου.
Διαλέξαμε μια απο τις πιο κρύες ημέρες αυτού του χειμώνα και σα να μην έφτανε αυτό θέλαμε να περπατήσουμε και ως την κορυφή...με -10 βαθμούς.
Φυσικά κατεβήκαμε με το lift.

ΣΕ ΨΑΧΝΩ

Σ'ολόγιομα φεγγάρια σε έναστρο ουρανό
σε δύσες μαβιές σ'ολόχρυσες ανατολές,
στο θρόισμα των φύλλων στ'ανέμου το γλυκό τραγούδι ,
στις χιονισμένες κορυφές των βουνών
σε μελαγχολικά φθινόπωρα, λουλουδιασμένες άνοιξες,
ζεστά καλοκαίρια, παγωμένους χειμώνες.
Σε ψάχνω σ'ολάνθιστα λιβάδια, μες τη βοή του χειμμάρου.

Παντού και πάντα θάσαι ανάμεσα τους μόνο σαν όνειρο
γιατί ποτέ δεν υπήρξες στ'αλήθεια.

Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή

Πού βρίσκομαι; Ρωτάς;
Σε μια έρημο και περιφέρομαι άσκοπα.
Σε λίγο θα νυχτώσει και φοβάμαι.
Μου λείπει η σιγουριά της πάχνης στο τζάμι του δωματίου μου.
Μου λείπει το κόκκινο σάλι μου.
Οι πικροδάφνες στους μεγάλους δρόμους.
Οι μενεξέδες στα παρτέρια των πάρκων.
Μου λείπει η φλυαρία της ξεγνοιασιάς μου.
Ο ζεστός καφές παρέα με το φίλο μου.
Τα σοκολατάκια στην παλιά φοντανιέρα της μάνας μου.
Η μαρμελάδα απο βατόμουρα.
Μου λείπει η τζανεριά στην άκρη του ακάλυπτου.
Το κλουβί με τα καναρίνια στο αντικρινό μπαλκόνι.
Η γάτα μου η Μάργκω.
Τα χαρτιά και τα μολύβια μου
(κι ας μην κατάφεραν ποτέ να δώσουν άσυλο στην ψυχή μου).
Σε μια έρημο βρίσκομαι. Και σε παρακαλώ, μη με ρωτάς γιατί.
Ξέρεις πως είμαι ανίκανη να δίνω εξηγήσεις.
Όμως. Απ΄όλα περισσότερο, θέλεις να μάθεις τι μου λείπει;

Το παραμύθι.

Το παραμύθι πως μια μέρα θα βρίσκαμε μια όαση μαζί!



Απόσπασμα απο την ποιητική συλλογή της Αλκυόνης Παπαδάκη
"Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή"

ΖΩΗ

Αφιερωμένο στην ανηψιά μου Σοφία-Ναταλία
που την υπεραγαπώ....
και σ'όλα τα παιδιά του κόσμου...
νάναι τυχερά ..
να ζήσουν μια ζωή όπως θα την ονειρευτούν..