-Δεν θέλω να τελειώσει ποτέ αυτό που ζούμε εμείς οι δυο.
-Μη βρίζεις, Ρόζυ. Δεν υπάρχουν κλειδαριές ασφαλείας στα αισθήματα. Όλη η ζωή είναι αυτή η ώρα. Ζήσε. Μη βρίζεις. Μη σκέφτεσαι. Μη μιλάς. Χάρισε το κορμί σου στους ανέμους. Άφησε την ψυχή σου να λιώσει. Να χυθεί μέσα στις χούφτες μου. Τίποτα δεν υπάρχει έξω απο μας τους δύο. Τίποτα δεν έγινε ποτέ καλύτερο στην πλάση. Ούτε θα γίνει."
...........................
Έλα.. μου έγνεψε χαμογελώντας.. κάνε γρήγορα . Τα όμορφα πράγματα στη ζωή κρατούν όσο η βροχή μέσα στα δάχτυλά μου. Αν αρνηθείς , είναι βρισιά. Δεν χρειάζεται σκέψη. Δεν σου ταιριάζουν οι δισταγμοί. Ξέρω τι ψάχνεις. Ξέρω που πάς. Ψηλάφησα τα ίχνη από τα βήματά σου μια νύχτα που είχε ολόγιομο φεγγάρι. Έχω κρυμμένη στα στήθια μου την έκρηξη που θα διαλύσει τα κύτταρά σου και θα σε σκορπίσει στον ουρανό. Κοιταξέ με! Είμαι ένα κόκκινο πλατανόφυλλο σ'ένα ποτάμι ορμητικό. Αν κυνηγάς τα όνειρα, πέσε μέσα να με πιάσεις. Αν δεν το κάμεις , αν φοβηθείς , δεν είσαι για μένα. Φύγε. Δεν σε συνάντησα ποτέ.
Από το "Σκισμένο Ψαθάκι" της Αλκυόνης Παπαδάκη
