Το διαζευτικό ή

Κική Δημουλά -Το διαζευκτικόν ή

Μ' έκλεισε μέσα η βροχή
και μένω τώρα να εξαρτιέμαι από σταγόνες.

Όμως πού ξέρω αν αυτό είναι βροχή
ή δάκρυα από τον μέσα ουρανό μιας μνήμης;
Μεγάλωσα πολύ για να ονομάζω
τα φαινόμενα χωρίς επιφύλαξη,
αυτό βροχή, αυτό δάκρυα.

Στεγνή στέκομαι ανάμεσα
στα δύο ενδεχόμενα : βροχή ή δάκρυα,
κι ανάμεσα σε τόσα διφορούμενα :
βροχή ή δάκρυα,
έρωτας ή τρόπος να μεγαλώνουμε,
εσύ ή μικρή αποχαιρετιστήρια αιώρηση σκιάς
του τελευταίου φύλλου.
Το κάθε τελευταίο,
τελευταίο τ' ονομάζω χωρίς επιφύλαξη.
Και μεγάλωσα πολύ
για να είναι αυτό αφορμή δακρύων.
Δάκρυα ή βροχή, πού να ξέρω;
Και μένω να εξαρτιέμαι από σταγόνες.
Και μεγάλωσα πολύ
για να περιμένω άλλο μέτρο όταν βρέχει
κι όταν δεν βρέχει άλλο.
Σταγόνες για όλα.
Σταγόνες βροχής ή δάκρυα.
Από τα μάτια κάποιας μνήμης ή τα δικά μου.
Εγώ ή μνήμη, πού να ξέρω;
Μεγάλωσα πολύ για να χωρίζω τους χρόνους.
Βροχή ή δάκρυα.

Εσύ ή μικρή αποχαιρετιστήρια αιώρηση σκιάς
του τελευταίου φύλλου.

Από τη συλλογή Το λίγο του κόσμου (1971)

ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ

Παγκόσμια "Ημέρα της Γης" σήμερα.
Πριν από 40 χρόνια που ξεκίνησε να εορτάζεται στην Αμερική εξέφραζε την επιθυμία του κόσμου για μια πιο βιώσιμη και ανθρώπινη κοινωνία.
Εμπνευστής της ιδέας ήταν ο Αμερικανός γερουσιαστής Γκάιλορντ Νέλσον, ο οποίος αποσκοπούσε με τον τρόπο αυτό στην προώθηση των περιβαλλοντικών ζητημάτων. Σε ανάμνηση εκείνης της πρώτης κινητοποίησης, η 22α Απριλίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της Γης.
Σήμερα πάνω από ένα δισεκατομμύριο πολίτες θα λάβουν μέρος στις εκδηλώσεις που έχουν προγραμματιστεί με ένα ζητούμενο: λιγότερα λόγια, περισσότερα έργα. Ο πλανήτης σήμερα βρίσκεται αντιμέτωπος με τεράστια προβλήματα, όπως λιμοί, κατάρρευση οικοσυστημάτων, μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών και λειψυδρία.
Η υπερθέρμανση, η ξηρασία, η ρύπανση των υδάτων και των εδαφών, η κλιματική αποσταθεροποίηση, είναι η καινούργια πραγματικότητα που βιώνει η Γη.
Δυστυχώς μετά από 40 χρόνια τα πράγματα χειροτερεύουν συνεχώς παρά τις μεγάλες κινητοποιήσεις. Τα συμφέροντα των λίγων και δυνατών δεν αφήνουν περιθώρια.
Γιατί το κακό να είναι πιο εύκολο από το καλό?
Όλα είναι θέμα παιδείας.
Αν οι κυβερνήσεις αποφάσιζαν να ασχοληθούν με τα προβλήματα του περιβάλλοντος
και όχι μόνο και να αφήσουν κατά μέρος τα συμφέροντά τους,
αν άρχιζε ο προβληματισμός και η εκπαίδευση από τα σχολεία,
αν τα μέσα ενημέρωσης άφηναν τα κουτσομπολιά και τις εκάστοτε «Τζούλιες»,

αν ο κάθε ένας από μας ενδιαφέρονταν για το καλό του διπλανού του
τότε θα υπήρχε ελπίδα να σωθεί ο πλανήτης.