ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ

Κοιτάμε ο καθένας τον ίδιο κόσμο χωριστά γράφουμε γράμματα στον αποχωρισμό για να γεμίσει.

Ποιός θα σηκώσει τούτη τη θλίψη που με τυλίγει; στις μακρινές αστραπές θα φαίνονται οι ρυτίδες του μετώπου και το βλέμμα θα φθάνει στον ορίζοντα και ως τον ουρανό.

Τούτο το λιόγερμα θρηνώ για το ταξίδι που τέλεψε.

Οι ελπίδες μου νεκρές.

Ποιός άραγε θα κουβαλήσει την απόφαση του χωρισμού; ποιό κύμα θα ανασάνει την ανάσα σου για να την ταξιδέψει στη θάλασσα που φέρνει σ'άλλη θάλασσα και στη βουνοσειρά;

ποιά λαγκαδιά που σ'είδε να διαβαίνεις, ποιός άνεμος που πέρασε σιμά σου θα λησμονήσουν το πέρασμα σου;

Κοιτώ τη χρυσαφιά θάλασσα τούτο το λιόγερμα προσμένοντας τη σκοτεινή νύχτα που ζυγώνει ώσπου το άστρο της αυγής ν'ανατείλει και γω ακόμα θα θρηνώ.

ΕΛΑ ΣΙΜΑ ΜΟΥ

Ζεστασιά της καρδιάς πόσο μου λείπεις κι η χαρά με κάνει πέρα
ομορφιά της ψυχής χαμένη στο χθές πόσο σε θέλω,
ένας τοίχος τραχύς ορθώνεται εμπρός μου.
Θολή η ματιά δε σε θωρεί ,πόσο σε θέλω
ένας ολόκληρος κόσμος σε λαχταρά
έλα σιμά μου.


Σ'αυτούς που φεύγουν ,σ'αυτούς που μένουν.

Aνοιξα τα μάτια της ψυχής μου ......

νά κλείσω μέσα θέλησα τις ομορφιές του κόσμου,

τα χρώματα της άνοιξης, τους ήχους των πουλιών,

το θρόισμα των φύλλων, το φώς των αστεριών.......

μα κείνα με προσπέρασαν.

ΛΗΘΗ

Ένα σημάδι απ΄τάγγιγμά σου παλεύει να μη βυθιστεί στο πέλαγο του ονείρου, παλεύει να γίνει μύθος για να νικήσει τη λήθη.
Λίγες μόνο στιγμές επιθυμούν να γίνουν αιωνιότητα.
Άνιση μάχη ασάλευτη ομορφιά γεμάτη φλόγα και πάθος , σκορπίστει η μυρωδιά σου, εχάθει και το σημάδι απ΄τάγγιγμά σου....!

Στιγμές

Στιγμές που κίνησαν το δρόμο της λησμονιάς και άλλες που γαντζώθηκαν στα βράχια σαν τις πέτρες, σοκάκια μου είναι γνώριμα, όμως αγνοώ τις μοναδικές που άγγιξαν την αιωνιότητα, αυτές κράτησέ τες θάναι τα παλάτια της ψυχής σου. Κάθε αύρα του καλοκαιριού κάθε χάδι χειμωνιάτικου ήλιου θα σου θυμίζει ότι το ταξίδι στα ουράνια τόζησες. Η κάθε ανάμνηση είθε να σβήσει το δάκρυ και η παλίρροια των αναμνήσεων νάναι γαλήνια σαν το βελούδο της σιγής...!

Ζωή

Η μεγάλη ευλογία της ζωής είναι η ύπαρξη του αύριο.....και των ονείρων που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε....!

Τα μάτια της ψυχής

Στους πρόποδες του φεγγαριού θα ζούσα και δεν θα ξανάφευγα ποτέ για κανένα εξωτερικό για καμιά λαμπερή πόλη. Από εδώ θα πραγματοποιούσα τα μικρά μου ταξίδια με τη δύναμη της σκέψης και θα πήγαινα όπου ήθελα. Στους πρόποδες του φεγγαριού όπως και σε κάθε τόπο που διαλέγει κανείς για να χαρίσει την καρδιά του βρίσκονται συμπυκνωμένα όλα τα μυστικά του κόσμου. Αυτό είναι πατρίδα να μπορείς να βρίσκεις σε κάθε μόριο της ατμόσφαιρας 'ολα τα υπόλοιπα . Αυτό είναι αγάπη να μπορείς να βλέπεις σ'έναν άνθρωπο όλους τους άλλους, σε μιά γυναίκα την ανθρωπότητα και να μοιράζεσαι μαζί της την ψυχή σου να καταλαβαίνεις την σκέψη της και να παίρνεις αντίδωρο την αύρα της που τη σεργιανάει ο άνεμος. Αυτός είναι ο έρωτας....!


αφιερωμένο